Vakantiepret

Vakantiepret via Schiphol

SCHIPHOL Schiphol verwacht deze zomer 4 procent meer reizigers. In de maanden juli, augustus en september zullen maar liefst 14,1 miljoen reizigers via Schiphol naar hun vakantiebestemming afreizen. De drukste dag staat gepland op 22 juli. Dan ziet de luchthaven naar verwachting 171.000 mensen aankomen, overstappen of vertrekken. Vorig jaar kwamen de meeste passagiers voorbij op zaterdag 31 juli. Dat waren er flink wat minder, zo’n 163.700. (Leeuwarder Courant, 1 juli 2011)

Vakantiepret

Als je de Leeuwarder Courant mag geloven belooft 22 juli de drukste dag van Schiphol te worden. Op het ergste voorbereid reizen Tjeerd en ik daarom donderdag 21 juli al af naar vrienden in Badhoevedorp voor onze nieuwste reis naar Zuid-Afrika.

De dag zelf ben ik al vrij en heb ik weer de grootste moeite om mijn tas efficiënt en doelmatig (of is dit min of meer hetzelfde?) in te pakken. Als ervaren reiziger zou je toch anders verwachten, maar niks is minder waar. In een grijs verleden, het was 2003 en ik ging naar Australië, presteerde ik het om met één reistas (inclusief rugzak) van circa 12 kilo op vakantie te gaan. Nu kan ik het met pijn en moeite onder de 20 kilo houden.

Maar laat ik bij het begin beginnen. Na een heerlijke nachtrust ga ik ’s ochtends, helemaal tegen mijn gewoonte in, nog even hardlopen. Het weer, een vrolijk stralend zonnetje en een heerlijke temperatuur van 20°C, leent zich ervoor. Normaal kan ik m’n hoofd altijd lekker leeg maken tijdens het lopen. Nu bereid ik het inpakken van de tas voor. ‘Misschien toch maar die lekkere warme fleechetrui mee en nog ’n extra windjackje voor het fietsen. Monique heeft tenslotte gemaild dat het “lekker koud” is’ gaan mijn gedachten tijdens het lopen, terwijl het zweet van m’n gezicht afparelt. Na zeven kilometer kom ik voldaan en ontspannen thuis; ik heb tenslotte nog de hele middag om mijn tas in te pakken (als voorbereiding al diverse dingen opgezocht).

Na een welverdiende douche en heerlijk ontspannen lunch, kan het feest beginnen. ‘Het lijkt wel of die tas steeds kleiner wordt. Toch maar die ene trui er uit en die andere er weer in’ wik en weeg ik met het dilemma van de kilo’s en volume. Uiteindelijk, na twee keer herpakken, zit alles er in wat ik mee wil hebben. En kan ik weer onder de douche vanwege het hevig transpireren wat ik tijdens deze krampachtige paksessie heb gedaan. Ervaring leert zeggen ze dan, maar die 12 kilo haal ik écht niet meer. Krap 18 kilo aan de haak! (kanttekening: er kan nu niets in de fietsdoos verdoezeld worden, omdat we de eigen fiets thuislaten)

’s Avonds bij Jules en Mirjam checken we al in via internet (dat kon in 2003 dan weer niet), kijken nog even naar de Avondetappe van Mart Smeets en zoeken niet al te laat ons logeerbed op.

De dag van vertrek vertrekken we heerlijk uitgerust naar Schiphol. Nog geen 20 minuten later zet Mirjam ons af bij vertrekhal 2 van Schiphol. Daar constateren we dat we toch in vertrekhal 3 moeten zijn. Daar aangekomen vinden we al snel onze bagage-incheckbalie.

Het valt me tegen, hoe druk het daar toch nog is (de gewone incheckbalie lijkt rustiger) en al gauw blijkt dat ons abonnement op de verkeerde wachtrij ook nog niet te zijn verlopen. Voor ons probeert een gezin met twee kleine kinderen en een vracht aan bagage in wel 10 verschillende stukken in te checken. Dit gaat niet vlekkeloos en als wij aan de beurt zijn, is de KLM dame ook al licht geïrriteerd. Mijn tas geeft geen probleem (toch 18,6 kilo bij KLM), maar Tjeerd heeft twee ‘pieces’. ‘Dat kost 100 euro extra’ laat de dame ons nukkig weten. Van mijn oplossing om nog iets in mijn tas bij te stoppen, wil ze ook niks weten (bovendien is de tas al weg op de bagageband). Bij Tjeerd slaat gelijk de stress toe. Ik stel voor om de tas dan toch maar even te herinpakken. ‘Wat gaat u nu doen?’ vervolgt de dame streng. Uiteindelijk gaat ze akkoord met ‘als we maar aan de kant gaan, zodat ik andere mensen eerst kan helpen’. Met flink stampen redden we het om alle spullen van Tjeerd in één grote bagagezak te proppen en kunnen we ons naar de vertrekhal begeven.

Eerst maar een kopje koffie na dit gestress en om alvast in de stemming te komen ’n lekkere cheesecake erbij. Dan is het al gauw tijd om naar de gate te gaan. Daar duiken we – nadat we Cor en Corrie (medereizigers in 2006 en 2008 in ZA) al gespot hebben in de wachtrij voor de douane – nog even een winkeltje in om oordopjes (voor erg kleine oortjes) te kopen. Als wij in dezelfde wachtrij (is ‘rij’ eigenlijk niet synoniem aan ‘wachten’?) staan, zien we nog meer bekenden. Frans ken ik van Namibië in 2006 en Han kennen we (let op het verschil) van dezelfde reis in 2010. Daarnaast maken we kennis met André (ook al een bekende van Monique) en Els (een nieuwkomer). Even later – het valt ook nog eens een keer mee met het wachten – gaan we door de douane, welke een geavanceerde bodyscan gebruikt en nu net voor het ‘boarden’ opgesteld staat. Na een wandeling door de slurf, stappen we het vliegtuig in voor een vlucht van 9028 km naar Johannesburg en blijkt Frans naast ons te zitten. De vakantiepret kan beginnen!

Conclusie: De drukste vakantiedag op Schiphol geeft de gebruikelijke drukte en wachtrijen bij het inchecken, douane en boarden maar valt achteraf erg mee. We kunnen niet écht zeggen, dat we het gemerkt hebben dat dit dé drukste dag is!


copyright Glimlag Lachen   Lees verder bij reisverslag!