Verslag van fietsvakantie FS Travel 3 tot en met 18 september 2023
van Avignon naar San Sebastian (Bilbao)

Eindelijk is het weer zover dat Tjeerd en ik een groepsreis gaan maken. Bij een voor ons nieuwe organisatie, FS Travel met al meer dan 40 jaar ervaring. Dus dat moet goed komen …

Vooraf | Fiets en bagage gaat vooruit
Onze fiets en bagage brengen we op vrijdag 1 september naar reisleider Wim en zijn vrouw Janny in Uitgeest. Ons reisgezelschap ontmoeten we deze vrijdag voor een deel al en we krijgen een treinkaartje, fietsshirt en museumkaart. De eerste indrukken van de groep kunnen al even bezinken. Ad (chauffeur tijdens de vakantie) en zijn vrouw Mirjam brengen alle bagage met een vrachtauto naar Frankrijk. En gaan zaterdag al weg.

Dag 1 | Treinreis naar Avignon
Onze reis begint op zondag 3 september. Jan Willem brengt ons naar Amsterdam met de auto. Het is rustig op de weg en we zijn mooi op tijd in Amsterdam. Het station is alleen niet zo gemakkelijk te bereiken met de auto. Daarom lopen we een stukje vanaf De Ruijterkade naar het Centraal station.

Hotel is op 600 meter van het station …
Denken we het warm te hebben in de trein. Het is pas echt warm in Avignon als we op de vroege avond aankomen. 600 meter wandelen naar het hotel is dan meer dan genoeg met deze temperatuur (tegen de 30 graden). De navigatiesystemen denken daar anders over. Het is zeker 4 of 5 km. Dit vraagt om improvisatievermogen van reisleider Wim. Terwijl de helft van de groep al begint te wandelen, probeert de rest eerst een trein. Die rijdt net weg als wij het goede perron hebben gevonden. Dan toch een taxi naar hotel d’ Angleterre… We gaan daarom deze eerste avond wat verlaat uit eten in de stad. Tjeerd en ik genieten van een wijntje met Gerard, die samen met Cas en Marion aan onze tafel zit.

Dag 2 | Relaxte fietstocht van Avignon naar Arlès (58 km)
Wat is het lekker stil zo midden in de stad … Na een heerlijke nachtrust vertrekken we relaxed met de hele groep uit de stad. We bekijken in de stad het paleis van de paus Palais des Papes. Onze reisgenoot Herman geeft ons even geschiedenisles. En we bewonderen natuurlijk de beroemde brug Pont d’ Avignon met de 4 bogen. Eenmaal de stad uit gaat ieder zijn eigen tempo. We fietsen al gauw op een mooi fietspad langs de Rhône. Met de temperatuur valt het dan nog mee. Het is lekker zomers en zo’n 25 graden. In een klein dorpje Aramon staat Ad met de bus en een koffiepauze. We kopen nog een banaantje bij de Carrefour en vervolgen onze weg.

Dag 3 | Zenuwachtig voor een lange(re) afstand (85 km) en de warmte
We ontbijten al om 7 uur, omdat een deel van de groep zich zorgen maakt over de warmte. Het is gelijk lekker qua temperatuur bij het vroege ontbijt in de tuin. Ondanks de haast om te vertrekken is het tijd voor een groesfoto in ons fietsshirt van FS Travel. Tjeerd en ik zijn net op tijd. Ons shirtje belandt bij Ad in de bus, direct na de foto.

Wij vertrekken om 8:15 uur en zoeken nog even het café en de brug van Vincent van Gogh op. Het kleurrijke café laat zich makkelijk vinden in de stad. De brug lijkt wat omslachtig aangegeven door het navigatiesysteem. Na zo’n 10 km en bijna een uur later verlaten we Arlès.

Het is niet zo warm als gisteren (max. 30° C). Al moet je dan wel blijven fietsen. Als je stil staat, breekt het zweet je wel uit. We fietsen door wijn-, fruit- en zonnebloemvelden. De zonnebloemen zijn helaas wel wat uitgebloeid en leveren dus niet meer zulke mooie plaatjes op.

Het fietsen gaat lekker. Het terrein is voor het grootste deel vlak. We volgen nog een stuk langs de Rhône en een uitloper daarvan. Halverwege de route fietsen we ‘door het water’. Dat wil zeggen: door waterrijk gebied met rechts van ons Étang de l’Or en aan de andere kant de Middellandse Zee. Door de vele fietspaden fietst het nu weer relaxed.

Na zo’n 85 km gaan we via Pérols het binnenland weer in naar de studentenstad Montpellier. In Montpellier kronkelt de route door een mooi stadpark. Een vervelend fietspad met gleuven eist helaas onze aandacht. We zien daar wel 2 keer een eekhoorntje lopen.

We eten ’s avonds lekker in de stad bij Brasserie du Théâtre en de bediening is goed. We kijken op onze hotelkamer nog even naar de tijdrit in de Vuelta.

Dag 4 | Stadswandeling Montpellier en korte etappe naar Sète (42 Km)
We starten op mijn verjaardag met een stadswandeling onder leiding van een gids. Ze laat ons van alles zien en vertelt veel over de geschiedenis van Montpellier. We slenteren in de gezellige studentenstad door middeleeuwse straatjes. Komen op het Place du Comédie (in de Polygone) en in de Antigone, een nieuwe wijk met bijzondere architectuur. We bezoeken de Arc de Triomphe en  Mikvé, een Joods ritueel badhuis uit de 12e eeuw. En we zijn zelf een bezienswaardigheid: in fietskleding wandelen we hier door de stad.

Bij het hotel doen we de fietsschoenen aan. En stappen op de fiets voor een korte rit naar Sète. Het is al rond het middaguur. Een poging om boodschappen te doen, strandt dan natuurlijk op een dichte supermarkt. Dan maar een banaantje om de fietsrit mee te beginnen.

Met nog geen 10 km op de teller fietsen we door Maurin. En krijgen we een seintje van een groepje dat op een terrasje bij een boulangerie zit. Deze bakker (ook pizzeria) is gelukkig wel open. We lunchen daar heerlijk met een broodje.

We fietsen daarna via een mooie route naar het havenstadje Sète. Dit wordt wel het Venetië van de Languedoc genoemd. Omdat het stadje gebouwd is op 7 zandbergen, omringd door water. We fietsen langs de Vic-la-Gardiole, een soort lagune (étang) langs de Middellandse zee. Met een heerlijk fris windje is het heerlijk fietsen langs het water (27°C) met veel flamingo’s. We manipuleren een beetje de fietsteller langs de weg … Meer dan 500 fietsers komen er vandaag voorbij in dit gebied.

We overnachten in Le Grand Hôtel Sète aan de Quai Maréchal de Lattre de Tassigny. Een prachtig hotel met een tijdelijke expositie van sculpturen en gravures, die Tjeerd vastlegt. Bij de verkenning van Sète scoren we ons eerste sorbetijsje. Het diner in het hotel valt wat tegen en er lijkt weinig te kiezen. Een octopustartaar wordt gevolgd door een hake (= heek) in een soort soep. Het chocoladetaartje ziet er dan wel weer goed uit en smaakt lekker. En een niet uitgekozen fles (thuis)wijn gaat mee naar onze kamer. We toosten nog maar eens op een heerlijke (verjaar)dag.

Dag 5 | We verlaten de kust: fietstocht van 78 km naar Narbonne
Al om 6:30 uur gaat de wekker voor weer een vroeg vertrek. Bij het ontbijt hebben we een heus voorgekookt eitje en pak ik er stiekem twee. Tjeerd en ik vertrekken weliswaar als laatsten bij het hotel, nog in Sète halen we al snel weer een groepje in.

We fietsen nog even over een mooi fietspad langs de duinen en de Middellandse zee. Het fietspad is geliefd bij wandelaars, hardlopers en wielrenners. En dus lekker druk.

Al op 23 km in Agde hebben we de eerste koffiestop. Bij een boulangerie, zodat we een versnapering voor onderweg kunnen kopen. Een wesp vindt mijn wrap met tonijn ook heel lekker. Hierdoor kan ik niet even rustig eten op de tweede rustplaats in Sérignan (45 km). Bij een kapelletje geeft een banaantje ook al niet de rust die we nodig hebben. Hier word ik lek geprikt door muggen. Dus gauw weer door.

Het landschap verandert langzaam een beetje. We hebben meer uitzicht op bergketens en het wordt iets meer glooiend. En alleen in een klein dorpje is een echt steil weggetje. Daarna fietsen we weer vlot door naar Narbonne. Dit was de eerste Romeinse nederzetting in het huidige Frankrijk.

We komen daar al om 13:45 uur aan bij het Zenitude Hotel aan de Bd Général de Gaulle. Niet verstandig natuurlijk, want de kamers zijn zo vroeg nog niet klaar. We maken een klein ommetje in de stad met een rijke geschiedenis en scoren weer een heerlijk ijsje. Inmiddels is het wel weer 30°C. Onze kamer in het hotel lijkt meer een appartement. En is versierd met op ons bed mooie zwanen, met handdoeken gemaakt.

We eten heerlijk in de stad op een zwoel terras aan de rivier de Aude: salade met eend, (wit)vis met rijst en een tiramisu van vruchten.

Dag 6 | Pyreneeën in zicht: langs wijngaarden naar Carcassonne (63 km)
Vandaag stappen we een half uurtje later uit bed. Na een hectisch ontbijt (lees: veel mensen in een te kleine ruimte) vertrekken we bijna net zo hectisch uit Narbonne. Helaas moeten we over een drukke weg het stadje verlaten. Na 5 km zijn we gelukkig wel de stad en de drukte uit. Bij Canal de Midi (sluisje) kiezen we zelf een fietspaadje langs het water (route Santiago de Compostella). Zo te zien hadden we hierover kunnen fietsen vanuit Narbonne … (dus niet volgens de routebeschrijving)

Even later fietsen we door het Franse platteland tussen de uitgestrekte wijngaarden in. Zo ver je kon kijken, zie je alleen druivenranken. En aan de linkerflank van ons zijn de Pyreneeën in zicht. Door typische Franse dorpjes gaat de route soms even op en neer. Al gauw kan de grote plaat er weer op. En zijn we al om half één bij hotel Aragon in Carcassonne. Gelukkig mogen we wat eerder op de kamer. Daardoor hebben we alle tijd om de was te doen, die we in de badkamer laten drogen.

We hebben ook tijd om Carcassonne verder te verkennen. Naast een broodje en drinken scoren we alweer een sorbetijsje. Carcassonne staat vanaf 1997 op de Unesco werelderfgoedlijst. Om de middeleeuwse vestingstad ligt een 3 kilometer lange muur met 52 torens. Vanaf de Pont Neuf hebben we mooi zicht op deze vestingmuur. Binnen de vestingmuur loopt de temperatuur weer behoorlijk op (32°C). En is het erg toeristisch met allerlei terrasjes en winkeltjes. Ik neem nog een korte duik in het koude zwembad. ’s Avonds eten we binnen de vestingmuur. En genieten van heerlijke streekproducten bij restaurant Au Four San Louis.

Dag 7 | Naar Port Lauragais: stevige klim naar Saissac
De biologische klok werkt weer bij mij en ik ben een kwartier voor de wekker wakker. We zijn weer netjes om 8:30 uur met de bagage bij de bus, na ons gebruikelijke ochtendritueel. Ritueel bestaat uit oefeningen voor de rug, was uit de badkamer, douchen, ontbijten en inpakken.

En groupe vertrekken we uit Carcassonne, maar de groep valt al snel weer uit elkaar. Op de route wacht ons de eerste klim naar 450 meter in Saissac. Volgens mijn Garmin is het op 510 meter hoogte. Onderweg daarnaar toe zijn we al aan het fotograferen: wat een prachtige uitzichten. Tjeerd ziet op zijn Garmin een percentage van maximaal 11% voorbij komen. We moeten dus serieus op de pedalen.

Na Saissac blijft het wat op en neer gaan. Door een prachtige omgeving fietsen we hier. Wel kan het hier en daar nog wat mooier, want we laten mooie fietspaadjes soms links (of rechts) liggen.

Bij het diner in het hotel houden we het irritante piepgeluid een beetje in toom … omdat we met Hans aan tafel zitten. We eten weer een heerlijke salade met canard (iets van eendenmaagjes, -paté en -lende, denk ik als ik de uitleg goed begrepen heb), een ovenschotel met rundergehakt, aardappelen, wortelen en gratin. Als toetje iets met schuim in vanillesaus op een harde bodem. De wijn (2 glazen) en koffie is deze avond zelfs inbegrepen. En het smaakt allemaal erg lekker.

Dag 9 | Lange fietsdag van 90 km naar Auch (spreek uit als Osh)
Het begint allemaal niet zo vlot vandaag. We moeten lang wachten op Ad met de bus, die met al het éénrichtingsverkeer het hotel slecht kan bereiken. Onze fietstocht begint daardoor wat verlaat. Tjeerd en ik fietsen dit keer met de eerste groep de stad uit met Jan, als nestor voorop. We fietsen lekker door, komen langs de Airbusfabriek en slingeren over een fietspad. Op het fietspad moet we iedere keer door hekjes, als we een doorgaande weg oversteken. En met hun tandem is dit elke keer een extra obstakel voor Cas en Marion.

De eerste koffiestop is bij een tankstation: maar zonder koffie … Ad heeft vanochtend geen heet water meegekregen uit het hotel. Ons ontbijt liet ook al te wensen over. Gelukkig hebben we bij de buren van het hotel weer een lekker broodje gekocht. Dit smaakt net zo lekker bij een bekertje ranja. Zo’n 2 of 3 kilometer later pakken we in Lévignac een terrasje voor koffie met Jan en Joke, Mirjam, Gerard, Jacques, Vincent en Lonneke en Cas en Marion. Vincent is zo aardig om voor de koffie te betalen.

Daarna gaan we in hetzelfde groepje verder totdat ik een tandje lichter schakel. En Vincent op dat moment een lekke band krijgt. Het wegdek is erg slecht hier en daar. Tjeerd waarschuwt Lonneke dat Vincent is lek gereden. Vanaf dan gaat het wat meer op en neer en kies ik echt voor mijn eigen tempo. Zo’n 8 km voor de 2^e stop in Gimont halen Vincent en Lonneke ons weer bij en in.

Als we in Gimont bij Ad bij de Carrefour aankomen, zit de eerste groep er nog. We vullen eerst onze bidon en doen even lunchboodschappen. Ad rijdt dan al weer weg en alleen Vincent en Lonneke zitten er nog. Gelukkig zijn we van water voorzien. Lonneke laat ons heerlijk worstjes proeven.

De laatste etappe van bijna 30 kilometer is pittig, doordat het flink op en neer gaat. En omdat de temperatuur  weer flink is opgelopen. We zijn om 16:15 uur bij Hotel de France in Auch aan de Place de la Libération. We hebben een prachtige en ruime kamer met uitzicht op het plein en … Romeo en Julia boven ons bed.

Klantgerichtheid
Een dame wacht ons toevallig op bij de garage van het hotel, omdat er andere gasten aankomen. Daar mogen we de fietsen stallen. De dame geeft ons de sleutel. En informatie over diner en ontbijt, zonder dat we erom hoeven te vragen. En als we even later de stad in willen, geeft ze ons een kaartje van de stad. Ze wijst de mooiste bezienswaardigheden aan. Zelfs een rinkelende telefoon laat ze voor wat het is, als ze ons de informatie geeft. We lopen nog even in het stadje rond en bekijken de Cathédrale Sainte-Marie (van buiten). De kathedraal staat op de Unesco werelderfgoedlijst.

De ober van het hotel weet ook hoe het hoort. We zitten nog maar een paar tellen op het terras als hij ons ziet. Hij komt naar buiten met de vraag of we iets te drinken willen hebben. We bestellen een koffie als aperitief voor het diner. Voor het diner gaan we naar binnen.

En bij het eten is de bediening en personeel uitzonderlijk goed vergeleken met de andere hotels. Voor de eerste keer wordt ons vooraf verteld wat we te eten krijgen. Ook de niet-vleeseters krijgen speciale aandacht. En we kunnen een heerlijk wijntje van de streek per glas bestellen.

• Vooraf: verschillende soorten canard, met een foie gras.
• Als hoofdgerecht: gestoofde eend met een sausje en jus. Dit is uitzonderlijk lekker.
• En als dessert: meringue met sorbetijs en heerlijke vruchtensaus. Een plaatje, zo mooi … en lekker!

We eten lekker en gezellig in het directe gezelschap van Joke. Wel is de ruimte een grote klankkast, waarbij het rondzingende geluid weer op volle sterkte is teruggekeerd.

Om 22:25 barst het onweer los en hoost het pijpenstelen. De Place de la Libération staat al snel helemaal blank. Het onweer trekt in een half uurtje weg. Auto’s horen we nog lang door de natte straten gaan.

Dag 10 | Alle zegen komt van boven … naar Lourdes
De etappe van vandaag is boven de 100 kilometer. Dus ontbijten we al om 7 uur. Iedereen komt tegelijk aan het buffet, waardoor het natuurlijk nog niet opschiet … ’n zelf gekookt eitje blijkt wat te zacht.

Toch mooi op tijd op pad. Eerst nog naar de bakker vlakbij het hotel, het laatste belegde broodje gaat over de toonbank. Anderhalve kilometer verder zien we weer een bakker … nog een broodje voor onderweg. Nog net voor we Auch uitgaan, is er een supermarkt. Cees en Jennie staan al te wachten totdat de winkel opengaat. Tjeerd slaat nog bananen en droge worst voor ons in. De laatste is een aanrader van Vincent en Lonneke.

Dan eindelijk fietsen: het is gelukkig droog maar wel heel bewolkt. Op 24 km hebben we al de eerste koffiestop bij Ad. Na koffie en een koek gaan we snel weer op pad. Het is een prachtig landschap, mooi glooiend met korte klimmetjes. Het is rustig op de weg, maar druk in de berm. Er zijn allemaal busjes en mannen met elektriciteitskabels bezig. De stormschade herstellen, denk ik.

We fietsen nu door de Haute Pyrénées en het gaat wat meer op en neer. Bij een afdaling van 15% gaat het bijna helemaal mis: ik parkeer mijn fiets in de bosjes en sta vast in het prikkeldraad. Gelukkig is alleen mijn ego zwaar gekwetst en kan ik weer verder fietsen.

Dag 12 | Lange etappe naar de kiwi’s … en richting Atlantische oceaan
Al weer om 7 uur uit bed voor een vroeg ontbijt. Nu wel een goed gekookt eitje (door ons zelf). Maar het moet allemaal wat snel, omdat (bijna) iedereen de bagage al weer snel bij de bus heeft staan. Een etappe van meer dan 100 km maakt sommigen toch wel zenuwachtig. En wij? Wij laten ons opjagen.

Het is vrij fris als wij om 8:15 uur toch als laatsten vertrekken. Met 16°C vind ik het te fris en pak mijn veiligheidshesje erbij. Dit werkt als een soort windvanger. En omdat we over de snelweg fietsen, gaat het aan 2 kanten goed. Nog geen uurtje later kan het al weer uit, omdat het dan zonnig is geworden.

We fietsen vandaag over vrij rustige wegen. Dat is een stuk aangenamer fietsen. Op (nog geen) 25 km hebben we alweer de eerste koffiestop bij een apotheek in Mourenx. En hebben we de eerste klimmetjes gehad (en het zwaarste gedeelte van de route). Daar zoek ik toch nog even een zweethemdje op, want ik vind het nog steeds niet aangenaam. Ad heeft vandaag weer een andere passagier. Anneke voelt zich nu lang niet fit. En Margreet vindt een oplaadkabeltje. We weten niet van wie die is. Daarom steek ik ‘m in mijn tas.

Bij de 2^de koffiestop in Maslacq heeft Ad een mooi kerkje gevonden. En de Eglise St Jean Baptiste is nog open, zodat we nu binnen kunnen kijken. We nuttigen een broodje en koffie en lusten eigenlijk nog wel zo’n broodje. We slingeren de hele dag langs de rivier Ousse, die overgaat in de Gave de Pau.

Bij de 3^de stop in Peyrehorade zijn we alweer aan de koffie. We zitten bij een kaatsmuur. En de rivier heet inmiddels al Gaves réunis (en Adour in Bayonne) of de Landes Pyrénées Atlantiques. Dit betekent dus dat we naar de Atlantische oceaan gaan. Vanaf daar zien we alleen nog kiwiwijngaarden en gaat het fietsen lekker vlot. In nog geen 5 uur fietstijd overbruggen we de 110 km naar Bayonne.

In Hôtel Le Bayonne hebben we een lekkere ruime kamer met badkamer. Het zwembad is helaas in de schaduw, maar toch lekker om even op te frissen. We worden door Lonneke gespot. Daarna verkennen we nog even de stad en bekijken de kathedraal nu van binnen. En scoren weer eens een sorbetijsje. Het eten in het hotel valt ’s avonds wat tegen. Er komt niemand langs voor de drank. Jaap zit met koorts aan tafel en fietst morgen niet mee. Cas maak ik blij met zijn oplaadkabeltje, die hij bij de apotheek was verloren.

Iedereen lijkt zenuwachtig voor de dag van morgen. We bestuderen routekaartjes en profielen, bekijken het weer in de buienradar … wel of niet de klim Jaizkibel, is de grote vraag.

Dag 13 | Hilariteit bij het ontbijt en laatste fietsetappe
Iedereen is weer vroeg uit bed, Tjeerd en ik zijn een kwartier later aan het ontbijt. Mijn zere keel van gisteravond voel ik nu weer. Als dit maar niet doorzet. Het ontbijt is goed; lekker gekookt eitje kunnen maken en lekkere broodjes. Zelfs een broodje voor onderweg meegenomen.

De ober loopt onrustig heen en weer, kijkt naar het plafond en is niet in zijn hum … De lichten gaan uit … en weer aan, en weer uit … en weer aan. De ober blijft rondlopen. Daarna haalt hij er een mannetje extra bij. Weer kijken ze naar het plafond, praten druk met elkaar en wijzen wat hier en daar. Er is zelfs een vrouw gespot die met de handen over de oren zit … Joke en Lonneke helpen de mannen snel uit de brand en leggen het probleem van Hans’ gehoorapparaat uit. De mannen reageren gelaten. Voor ons lijkt het wel een toneelstuk. Het is de vraag of Hans iets heeft meegekregen van deze hilariteit.

Vandaag de Koninginnerit, omdat er een echte klim in de etappe zit. Eerst fietsen we naar de Atlantische kust. En via het drukke Biarritz zakken we dan langs de kust naar Spanje. Zonder dat we het in de gaten hebben komen we over de grens, als we een rivier overgaan. Deze rivier Bidasoa komt uit in de Atlantische oceaan. Op een bankje langs de bijna drooggevallen rivier houden we een korte stop voor een broodje.

Met een touringcar gaan we naar Bilbao, een rit van zo’n 2 uur via de snelweg. Wij volgen een toeristisch route langs de kust (Golf van Biskaije). Op diverse uitzichtpunten kunnen we even de bus uit voor een plaatje maken. In de namiddag bereiken we ons Hotel Zenit Bilbao en verkennen nog even de stad. Als we terugkomen bij het hotel is er tegenover een bandje aan het spelen en dansen mensen de wals.

Het eten in het hotel is redelijk deze avond. Erna volgt een bijzondere evaluatie van de vakantie. Het duurt mij veel te lang en niet alle stemmen lijken evenveel waarde te hebben. Een gemiddelde zegt namelijk nog niets … 

Ons oordeel: accommodatie in de hotels is allemaal prima en soms zelfs uitzonderlijk goed (Sête en Auch). Het eten in de hotels valt erg tegen voor 3 en 4-sterrenhotel. Op één (Auch) of twee (Arlés en Toulouse) na waar het heel goed of gewoon goed is. Bij de rest is het niet al te best. De diners in de restaurants in de stad zijn veel beter. Routes zijn voor ons gemakkelijk te fietsen. Hier en daar kan wel voor mooiere routes gekozen worden. Wegdek is wat minder geschikt voor racefietsen, want zo nu en dan is het wegdek slecht. Er zijn wel veel meer fietspaden, dan we ooit in Frankrijk hebben gezien. En dat fietst lekker rustig.

Dag 15 | Bilbao: stadsrondrit en bezoek Guggenheim museum
Vanochtend een goed ontbijt in ons hotel. Wim overhandigt ons de vliegtickets en lijkt zijn eigen tickets kwijt te zijn. Gelukkig komen ze weer terecht na wat zoekwerk in een tas van Janny. Een digitaal ticket lijkt me toch wat handiger … die raak je niet zo kwijt en hadden we dan zelf al voor vertrek kunnen ontvangen.

Met de groep wandelen we naar de fietsverhuur. De winkel is dicht om 8:45 uur. Na een telefoontje van Wim blijken de afspraken niet overeen te komen. Hij heeft een bevestiging van 9 uur voor de rondrit. En de medewerker toont een opdracht met een begintijd van 9:30 uur.  Communicatieverschil volgens de laatste.

Na het uitzoeken van een (stad)fiets begeleidt Nicolien ons door de stad. De Nederlandse jongedame vertelt enthousiast over Bilbao en Baskenland. Halverwege doen we een (straf) bakkie in het voetbalstadion. Het Museo Guggenheim heeft Bilbao op de kaart gezet. Dus op de middag gaan we het museum bekijken. Tijdens ons bezoek daar barst het noodweer los. Als we het museum weer verlaten schijnt de zon weer.

Daarom is het tijd voor een ijsje. En wat voor één! Het is de grootste, mooiste, en misschien wel lekkerste, ook het duurste sorbetijsje van de vakantie. € 6,80 voor 2 bolletjes, het is wel een kunstwerkje.

In de stad is het druk met voetbalfans … de hele stad lijkt uitgelopen te zijn voor de wedstrijd Athletic Bilbao tegen Rayo Vallecano. Er heerst een ontspannen sfeer, Bilbao heeft gewonnen. Ineens horen we weer een bekend irritant geluid … en ja hoor, we zien Hans met een biertje op een terras staan. Hoe is mogelijk, dat we dit geluid zo snel weer horen. Ad en Mirjam appen die middag dat ze al weer thuis zijn.

We halen onze handbagage uit het hotel en wandelen ’s avonds de oude stad weer in. We eten heerlijk bij restaurant Lurrina (risotto, gebakken zalm en friet, cake met toefje sorbetijs). We worden keurig op tijd met de bus op de afgesproken plek opgepikt. De bus brengt ons naar hotel Holiday Inn Express Bilbao. Het inchecken gaat daar verre van vlekkeloos … Gerard roept de hulp in van Wim. Uiteindelijk is het opgelost.

Dag 16 | Naar huis …
Na een vroeg ontbijt gaan we met een shuttlebus naar het vliegveld. Wandelend over de snelweg kan natuurlijk niet … volgens de beschrijving zou dit een optie zijn. Om 7:50 uur vertrekt het vliegtuig naar Amsterdam en we komen keurig op tijd aan in Amsterdam. De trein doet er alleen langer over dan gepland. Vanaf Zwolle gaat de trein niet verder. We moeten over Groningen naar Leeuwarden. En zijn uiteindelijk rond half drie thuis. Twee uur later dan de bedoeling was.

Achteraf | Fietsen en bagage halen in Uitgeest
De dag erna halen we onze fietsen en bagage op bij Wim en Janny. Gerard en Adrie zijn er ook. En we halen onder het genot van een kop koffie al de eerste herinneringen op …

Die glimlag wat jij die wêreld instuur, kom weer na jou terug!

glimlag, november 2023